San Cristobal de las casas/ Palenque/ Aqua Azul/ Miso-ha

Yuu Bloggers,

hier zijn we dan weer, armoede ten top maar internet is overal. ge hoort ons niet klagen

We zijn dus momenteel in san cristobal, een klein stadje in Mexico op een hoogte van 2140 meter. 13uur busrit naar hier= 13uur slapen, heerlijk!!! We zijn het tijdsverschil bijna teboven! Ondanks de weg hier niet zo smooth is als de E313 en de chauffeur een beetje dronken ofzo leek! We kregen hier smorgens een gratis ontbijtje met verse ananas, meloen en papaja uit den hof :-) en leerden gelijk een paar harstikke leuke hollanders kennen!

San Cristobal, echt een prachtig stadje. Nog in de originele staat. Gekleurde huisjes, salsa, maya indianen die hun gekleurde doeken proberen te verkopen, gezellige restaurantjes. Kortom, alles wat we nodig hadden om nog even de toerist uit te hangen. We zijn hier ook naar een museum geweest over de geneeskunde binnen de maya indianen. Daarvoor moesten we wel even door de sloppenwijk. Niet zo simpel om daar niet als toerist aanschouwd te worden als ge hier de absolute GRINGA zijt (naam voor de blanken hier). Mayas gebruiken bijvoorbeeld een kip om boven het hoofd van een zwangere te houden zodat de bevalling sneller zou verlopen, beetje absurt, misschien wel waar??? who knows....

Ook even kennis opgedaan over de plaatselijke geneeskunde. Hier wordt dus reclame gemaakt om de mensen naar de klinieken te lokken en uit de klinieken weerklinkt loeiharde salsa..... ook de apotheek ziet er net hetzelfde uit als de groentenwinkel erlangs en ge kunt daar werlijke alles krijgen zonder voorschrift!! Viva Mexico! We sloten de dag af bij het kampvuur met een stukje brood. Catherine waagde zich aan een potje kikkeren met een bende Zwitsers (2x gescoord whoehoew!!)

21 februari, de dag voor de grote oversteek naar Guatemala hebben we nog even tijd gemaakt voor een uitstapje. Om 6u werden we opgehaald door een buske met een paar vrolijke Mexicaantjes in. Wat eeen rit. Al vechtend tegen de slaap probeerden we toch wat van het uitzicht te genieten. De natuur is hier werlijk niet te beschrijven met woorden. 4uren later, hobbel de bobbel kwamen we aan. Ze hebben hier dus ook vluchtheuvels, een hoop cement op de weg (vibradores genaamd) zo hoog dat ge iedere keeer met uw hoofd tegen het dak vliegt! We bezochten 2 watervallen en een ruïne van maya tempels. We kunnen dit met geen woorden beschrijven hoe schitterend mooi dit was dus jullie gaan moeten wachten op de foto's :-). Iets minder was wel dat de (nu iets minder vrolijke) mexicaan ons midden in de stad afzetten in plaats van bij de herberg. Maar ondertussen zijn we al echte stappers en waren we gelukkig (twas al donker) rap ter plekke.

Morgen gaat het dan gebeuren, de reis naar de grens, de aankomst in Guatemala.

Woensdag plannen we om aan te komen in Pojom, het dorpje waar we zullen werken..

De foto's zullen vlug volgen, we rollen ons nu in de slaapzak , volledig uitgeput! (julie zullen wel weer ongeveer aan het opstaan zijn)

Buenas noches amigos!!!

Louisa y Catharina

aangekomen in mexico!

Liefste bloggertjes,

Allereerst, we stellen het prima! lichtjes vermoeid maar alles is ok!

5u30, vertrek in Opglabbeek/Houthalen. Sandwichkes maken en HUP! Zaventem, daar stonden we met rugzakken zo groot als ne wereld, met toch wel een beetje pijn in het hart... Kropje doorslikken en door de gate! Alles verliep tamelijk vlot. Met de overtuiging van ieder ons eigen tvtje te krijgen om de komende 10u mee te vullen stapten we het vliegtuig op.... niet dus! Maar het feit dat we 5 stoelen voor 3 man kregen maakte veel goed! 10u later, gevuld met slechte films, lasagna, pizza, koffie en kruiswoordraadsels ariveerden we in 'The United States Of America'(Atlanta) WOWWW wat een belevenis!!!!

1. aanschuiven bij Homeland Security. Paspoort controle, kruisverhoor, vingerafdrukken en foto laten maken. Iedereen is precies nen crimineel hier..... Gelukkig was mister officer HUST erg vriendelijk en wist ons nog enkele tips te geven over onze reis naar mexico!

2. Naar de luggage room. daar liepen we met onze valiezen tot der nen hond aan loes dere rugzak begon te snuffelen.... ZWETEN!!!!!! Maar uiteindelijk bleek den doggie alleen maar opgeleid te zijn om loes haar sosies tussen haar boterhammekes op te sporen...hilarisch!

Daarop volgde uiteraard extra controle van de handbagage. Blijkbaar moogde nog geen appelke meepakken naar the states, al het eten moeten afgeven (aan agenten die eruit zagen alsof ze dat zelf wel lusten hehe)

3. controle op wapens. schoenen uit en op de sokjes door de scanner.

Wat een absurditeit.... Net ne movie!

Dan de vlucht naar Mexico. Alles was op tijd tot...... donder en bliksem, keiharde storm! 'We are going to wait a few minutes to take off' Waren we blij om!!!! 20minuten later 'We are going to take off, its going to be a bumpy ride, fasten your seatbelts and remain seated' Zoveel schrik hebben we nog nooit gehad.... turbulentie allom. Blij dat we onze bergschoentjes terug de grond konden laten voelen in MEXICoooooo

Mexico, Mexiihiiicoooo. Wat een indruk. Hoewel alle mannen er hier uitzien als don Juans waren we erg op ons gemak. Erg balen was het wel dat Cath heel haar rugzak heeft moeten leegmaken die erg nauwkeurig was ingepakt en vol met scharen, kochers en medicattie zat, stephanie redde ons gelukkig met haar beste spaans uit de nood......!!!! Gelukkig hadden we een transfer geregeld en bracht deze ons naar het hotel. Verkeersregels zijn er hier niet, gewoon tuten als iemand te dicht komt haha! 20 miljoen inwoners; gewoonweg enorm!!!!!!

Gisteren zijn we Mexico stad een beetje gaan verkennen. fotos zullen nog volgen! Ondertussen zijn we (na een busrit van 13u) in San Cristobal De Las Casas in een super gezellige jeugdherberg! Verdere update volgt!

Muchos Besos

Louisa y Catharina

Bedankttt!!!!

Ons eerste verhaaltje :-)

Alvast bedankt aan alle sponsors van de tombola, alle lotjeskopers en alle vrije gevers!

We hebben een erg mooi bedrag bij elkaar gekregen waar vivirenamor en wij alvast een stapje vooruit mee zijn...

Nog 40 dagen tot vertrek..... Spannenddd

Groetjes!