Buenas dias amigos!

Hier zijn we dan weer met nog een verslagje... Was alweer een week geleden! Alles nogaltijd bueno! De vermoeidheid begint ons alleen parten te spelen. Catherine voert al heel de week een zwaar gevecht tegen een of ander beestje in het maag-darmstelsel en heeft enkele dagen volledig KO gelegen maar is het nu weer helemaal teboven aan het komen!

Het leven gaat hier nogaltijd zijn (toch wel apart) gangetje... Pojom, the 'city' that never sleeps. Vanaf 's morgens 5uur worden we hier wakker gemaakt door kinderen, vrouwen die mais aan het malen zijn en natuurlijk de vertrouwde anoncias. = het bekende alarm gevolgd door een hele opsomming van wat ze toch wel allemaal in hun winkeltjes verkopen. 's Avonds speelt er loeiharde muziek door de kerk 'AVEee Aveee'. Ge zou bena zeggen dat het hier vol met discotheken staat :-)!

Sinds 1 jaar hebben ze hier in Pojom ook een 'basico-school'. Staat hier gelijk met het eerst en tweede middelbaar. buiten het feit dan dat alle leerlingen erin minstens 18 jaar zijn... Maandag vierden ze hier het 1jarig bestaan ervan. Een soort chrysostomos voor de leerlingen hier. Maandagavond hadden ze een podium gemaakt (4bakstenen met een plank op) en daarop voerden ze allerlei optredens uit. Van gedichtjes tot gezang tot toneeltjes. Leuk om te zien! Ook de Guatemaalteekse vlag werd geëerd. Daar waren we erg van onder de indruk. Half het dorp kan Guatemala niet aanduiden op de wereldkaart maar aan vaderlandsgevoel ontbreekt het hier duidelijk niet! Hand op het hart en uit volle borst het volkslied mee 'brullen'! Schitterend... De volgende dag stonden de leerlingen (vergezeld door Loes en Stehpanie) om 4u op om lawaai te makan en met fakkels rond te gaan in het dorp gevolgd door een 'plechtigheid' aan de school. Namiddag was het tijd voor activiteiten. En als hier het woord activiteit wordt uitgesproken wordt automatisch de voetbal bovengehaald! Heel de namiddag tornooi. Zefs de meisjes hadden een ploegen gevormd. Catherine verloor met haar team 'Florecitas' de finale met penalties.... balennnn :-)!!

Woensdag was het dan weer tijd voor capacitacion = opleiden van traditionele vroedvrouwen in andere dorpjes. De reis ging naar Tiac-Tac, een dorpje op meer dan 2000 meter hoogte waar het ijjjjjjzigkoud was.... Om 7u vertrokken met de pick-up, een rit van 2,5uur waarin we losjes het record 'met zoveel mogelijk in de bak van de pick-up zitten' verbraken. Met 20 man in een bak van 2 op 2 meter, alleen mogelijk in Guatemala...

Als we 's avonds terugkwamen bleek het processievan de Christelijke kerk (hier zijn nog 5 andere godsdiensten) te zijn in Pojom. Ze eerden de patroonheilige 'San José'. Dat moesten we uiteraard gezien hebben! De straten liepen vol met mensen met kaarsjes en in het midden werd het beeld vanSan José gedragen richting de kerk. DE KERK, wauw..... Een redelijk grote ruimte gevuld met bankjes. Quasi heel het dorp was aanwezig. De vrouwen droegen witte doeken op hun hoofd. Het plafond van de kerk was versierd met slingers (kapotgesneden plastiek zakken) en balonnen. Het altaar, een tafel met een paars dekentje op. Ter gelegenheid van dit grote feest was er een echt priester afgezakt naar Pojom. Een redelijk jonge man, haren helemaal achteruit met gel :-)! Een hele beleving de misdienst. LOOEEIIIharde muziek, ge zou voor minder oorproblemen krijgen... Maar alweer een ervaring die we niet snel zullen vergeten!

De consultaties gaan vlotjes hier. Het is erg druk, we werken hier elke dag zeker 10uur en we beginnen al goed onze plan te trekken. De voldoening om toch een klein schakeltje te zijn binnen dit project is nog steeds erg sterk aanwezig.

We zijn al over de helft van onze reis, over 2 weken zit onze stage er hier alweer op. Welll nog 1 week rondreizen in het vooruitzicht... yesyes!

Tot snelllll lieve vriendjes!

Muchos besos

Catal y Lusin