Yuu Bloggers,

hier zijn we dan weer, armoede ten top maar internet is overal. ge hoort ons niet klagen

We zijn dus momenteel in san cristobal, een klein stadje in Mexico op een hoogte van 2140 meter. 13uur busrit naar hier= 13uur slapen, heerlijk!!! We zijn het tijdsverschil bijna teboven! Ondanks de weg hier niet zo smooth is als de E313 en de chauffeur een beetje dronken ofzo leek! We kregen hier smorgens een gratis ontbijtje met verse ananas, meloen en papaja uit den hof :-) en leerden gelijk een paar harstikke leuke hollanders kennen!

San Cristobal, echt een prachtig stadje. Nog in de originele staat. Gekleurde huisjes, salsa, maya indianen die hun gekleurde doeken proberen te verkopen, gezellige restaurantjes. Kortom, alles wat we nodig hadden om nog even de toerist uit te hangen. We zijn hier ook naar een museum geweest over de geneeskunde binnen de maya indianen. Daarvoor moesten we wel even door de sloppenwijk. Niet zo simpel om daar niet als toerist aanschouwd te worden als ge hier de absolute GRINGA zijt (naam voor de blanken hier). Mayas gebruiken bijvoorbeeld een kip om boven het hoofd van een zwangere te houden zodat de bevalling sneller zou verlopen, beetje absurt, misschien wel waar??? who knows....

Ook even kennis opgedaan over de plaatselijke geneeskunde. Hier wordt dus reclame gemaakt om de mensen naar de klinieken te lokken en uit de klinieken weerklinkt loeiharde salsa..... ook de apotheek ziet er net hetzelfde uit als de groentenwinkel erlangs en ge kunt daar werlijke alles krijgen zonder voorschrift!! Viva Mexico! We sloten de dag af bij het kampvuur met een stukje brood. Catherine waagde zich aan een potje kikkeren met een bende Zwitsers (2x gescoord whoehoew!!)

21 februari, de dag voor de grote oversteek naar Guatemala hebben we nog even tijd gemaakt voor een uitstapje. Om 6u werden we opgehaald door een buske met een paar vrolijke Mexicaantjes in. Wat eeen rit. Al vechtend tegen de slaap probeerden we toch wat van het uitzicht te genieten. De natuur is hier werlijk niet te beschrijven met woorden. 4uren later, hobbel de bobbel kwamen we aan. Ze hebben hier dus ook vluchtheuvels, een hoop cement op de weg (vibradores genaamd) zo hoog dat ge iedere keeer met uw hoofd tegen het dak vliegt! We bezochten 2 watervallen en een ruïne van maya tempels. We kunnen dit met geen woorden beschrijven hoe schitterend mooi dit was dus jullie gaan moeten wachten op de foto's :-). Iets minder was wel dat de (nu iets minder vrolijke) mexicaan ons midden in de stad afzetten in plaats van bij de herberg. Maar ondertussen zijn we al echte stappers en waren we gelukkig (twas al donker) rap ter plekke.

Morgen gaat het dan gebeuren, de reis naar de grens, de aankomst in Guatemala.

Woensdag plannen we om aan te komen in Pojom, het dorpje waar we zullen werken..

De foto's zullen vlug volgen, we rollen ons nu in de slaapzak , volledig uitgeput! (julie zullen wel weer ongeveer aan het opstaan zijn)

Buenas noches amigos!!!

Louisa y Catharina